Finka dabada iyo baabasiirka farqiga u dhexeeya iyo daawada ugu fiican

Finka dabada iyo baabasiirka farqiga u dhexeeya iyo daawada ugu fiican

Su’aasha:

SCW bahda daruur waxan rabaa inan idin weydiyo finka dabada afkeeda kasoo baxo oo xanuunka badan baabasiir inuu yahay sidee lagu ogaan karaa marka qofka uu saxaroonaya dhiig ayuu soo dayaa baabasiirta dhiig miyay leedahay finka haduu meesha kasoo baxo maxaa daawo u ah?

Finka dabada iyo baabasiirka farqiga u dhexeeya iyo daawada ugu fiican
Finka dabada iyo baabasiirka farqiga u dhexeeya iyo daawada ugu fiican

Jawaabta:

Finka wareega dabada kasoo baxo hadduu yahay fin weyn oo marka la riixo xanuun ah waa baabasiir bilow ah, haddii uu yahay fin caadi ah oo si kale ku yimid sidaas ma noqdo, mararka qaar waa laga yaabaa in fin uu kasoo baxo dabada taasna waxaa keeni kara kulaylka iyo kastuumada aan layska badalin meesha waxay baahan tahay nadaafad xoog leh.

Adiga hadda waxaad ku dadaashaa calooshaada inay socoto haddii aad xanuun dareemayso marka aad saxaroonayso waxaad adeegsan kartaa bamaato loogu talagay xaaladdaada oo kale waxaa lagu magaacaa  Anusol  iyo mid kale lagu magacaabo Faktu waana kuwa ugu fiican way jiraan kuwo kale badan oo kala nooc ah, waxaad marinaysaa marka  wareega futada.

Sidoo kale isku day inaad cunto raahsin caloosha jilciya si aysan kugu adkaanin saxarada, maxaayeelay bawaasiirka wuxuu u daran yahay dadka calooshooda aan bixin, si daran ayuu usoo weynaanayaa marka qofka saxarada ay ku adkaato, waliba dhiig ayuu keenayaa.

Waxaa kaloo jiro wax aan ahayn bawaasiir sidoo kale aan fin ahayn ama nabar laakin waxaa la dhahaa dilaaca futada kaas wuxuu ka dhashaa marka qofka uu ku adkaado xaarka ama dabada wax aan loogu talagalin iska galiyo dilaac ayaa ka dhasha oo xanuun iyo balbal badan leh, isagana bomaatooyinka aan soo sheegay way u roon tahay.

Daawada baabasiirka ugu fiican iyo noocyada uu yahay bawaasirka

علاج قلق المرضى بالتلطُّف بهم؛ بتطييب نفوسهم، وتقويةِ قلوبهم.

إن مما يُثلِج صدر المريض ويفرح قلبه أن يرى القريب والبعيد قد اهتم بأمره؛ يرجو له الشفاء العاجل والعافية التامة، وقد رغّب النبيُّ صلى الله عليه وسلم بعيادة المريض، بل أمر بذلك (243) ، فقال: «عَائِدُ الْمَرِيضِ فِي مَخْرَفَةِ الْجَنَّةِ حَتَّى يَرْجِعَ» (244) ،

وقال عليه الصلاة والسلام: «أَطْعِمُوا الجَائِعَ، وَعُودُوا الْمرَيضَ، وَفُكُّوا الْعَانِي» (245) [ومما يلتحق بعيادة المريض: تعهُّدُه وتفقُّد أحواله والتلطُّفُ به، وربما كان ذلك – في العادة – سببًا لوجود نشاطه وانتعاش قوته]
ومن أحبِّ ما تطيب به نفس المريض: تبشيره بالشفاء، مع تكفير ذنوبه، حتى وإن كانت حاله على شفير الهلاك، فقد دخل رسول الله صلى الله عليه وسلم على رجل أعرابيٍ يعودُه من حُمّى أصابته؛ فقال: «لَا بَأْسَ، طَهُورٌ إِنْ شَاءَ اللهُ» فقال الرجل، قلتَ: طُهور؟ كلا، بل حُمّى تفور، على شيخ كبير، كيما تُزِيرَه القبور!! فقال عليه الصلاة والسلام: «فَنَعَمْ إِذًا» (247) .

تأمّل – رحمك الله – إلى الفأل بالكلمة الطيبة التي بشره بها رسول الله صلى الله عليه وسلم، ثم انظر إلى اليأس الذي تملَّك نفسَ هذا الرجل فأورده التهلكة، ما يدل دلالة يقين على أن الحال النفسية للمريض مؤثرة عادة على صحة أعضائه

ومن حُسن الإشفاق على المريض، والتلطُّفِ البالغ به: العمدُ إلى رقيته بالمشروع، والدعاء له. فقد رقى جبريلُ رسولَ صلى الله عليه وسلم – حين اشتكى – فقال _ج: «بِسْمِ اللهِ أَرْقِيكَ، مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ، مِنْ شَرِّ كُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَيْنِ حَاسِدٍ اللهُ يَشْفِيكَ، بِسْمِ اللهِ أَرْقِيك» (248) .
وقالت عائشة رضي الله عنها: كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا اشتكى منا إنسان، مَسَحَهُ بِيَمِينِهِ صلى الله عليه وسلم، ثم قال: «أَذْهِبِ الْبَاس، رَبَّ النَّاس، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِي، لا شِفَاءَ إِلا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لا يُغَادِرُ سَقَمًا» (249) .
وكان عليه الصلاة والسلام إِذَا مَرِضَ أَحَدٌ مِنْ أَهْلِهِ، نَفَثَ عَلَيْهِ بِالْمُعوِّذَاتِ» (250)

وَكَانَ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ يَنْفُثُ عَلَى نَفْسِهِ فِي مَرَضِهِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ بِالْمُعَوِّذَاتِ» (251) .
هذا، وإن مما يُفرِح قلبَ المريض للغاية: أن يجهر العائد بالدعاء له – مكررًا ذكر اسمه – ماسحًا بيده موضع ألمه، وقد صحّ في السُّنة فعلُ النبيِّ صلى الله عليه وسلم ذلك، حين جاء سعدَ بنَ أبي وقّاص رضي الله عنه يعوده، لمّا تشكّى بمكة شكوى شديدة، فوضع النبيُّ صلى الله عليه وسلم يده على جبهته ثم مسح يده على وجه سعدٍ وبطنه، ثم دعا له قائلاً: «اللَّهُمَّ اشْفِ سَعْدًا، اللَّهُمَّ اشْفِ سَعْدًا، اللَّهُمَّ اشْفِ سَعْدًا، وَأَتْمِمْ لَهُ هِجْرَتَهُ» ، قال سعدٌ: فما زلت أجد بَرْده على كبدي – فيما يُخال إليَّ – حتى الساعةِ

Leave A Reply

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More